‘Nghì na mandrécchië sott’a lu ditèllë, na valiggë rotte e scunucchiàtë, camìcië de ritòrtë, na giacchittellë senza li bittunë, mezze sgarratë. A pomeriggë, quàse ventunòrë, so lassate la màmme e lu paése, a la Germanië pe truvà lavòrë a sediciànnë mancàvë nu mèsë. Soprë nu trenë vécchië e ffummicàtë, attraversë terrë e li frontiérë, longhë lu viaggë, l’ossë scunicchiatë nghì lo paesë fissë a lu pensièrë. Na fèllë di panë nghi la cipollë, quattrë melë sècchë, cacchë scrippellë, lu freddë ti spaccavë le midòlle, pe lu ggelë s’azzavë li capéllë. Trent’anne ‘nmezze e ggendë forestiérë, so fatjiatë gné n’animàlë e dentre na fabbriche di bbicchierë all’Italië me, sòle a Natàlë. Mò zé cagnàtë ogne situaziònë, ni ià spettà lu tembë di trèschë, a la saccoccë tìnghe li milliunë, me so ‘mbaràte pure lu tedéschë. Mercedesse, na case, ddu villinë, giacchë de lussë, carnë a crepapéllë, de rrobbe sta chiènë la candìnë. Mo vujie riturnà all’Italië bbellë. Ma la coccë tuttë mi s’è’mbiancàtë, la schénë mi fa màlë iurnë e nottë, e nu dulòrë tìnghë a na custàtë, gne nu cenciònë mi so redòttë. E vvere, li sòldë tinghë ‘n quantità, ma la giuvendù ‘nin zi po’ ‘ccattà.